Dag 1 in Seoul

Na een feilloze vlucht met mijn intussen favoriete airline Lufthansa, ben ik gisteren geland op Seoul Incheon rond het plaatselijke middaguur. Immigratie op Incheon verloopt zonder vragen, problemen of controles. Als Belg heb je geen visum nodig: net als in Japan krijg je meteen een verblijfsvergunning van 90 dagen.

Vanuit Incheon airport neem je het makkelijkst de airport expresstrain tot in Seoul Station. 45 minuten. Net voldoende om niet in een diepe slaap te sukkelen wegens jetlag. Want ondanks het feit dat ik op een A380 wonderwel kan slapen (wegens zo goed als geen lawaai van de 4 enorme motoren) slaat die jetlag vroeg of laat toch toe.

Daarna met de zeer efficiënte en snelle metro tot vlakbij m'n slaapplaats. In Seoul koop je best meteen een T card: digitale chipkaart zoals pakweg de Octopuscard in Hong Kong. Je kan daar quasi overal geld opladen en je bent vertrokken.

Ik slaap in de Gyeongbokgungwijk: het oude historische centrum van Seoul, in een oud historisch guesthouse. Goedkoop maar redelijk spartaans: je slaapt op een rieten mat op de vloer. Keihard! Ik moet het Spartaanse leven van een backpacker terug wat gewoon worden. Wat wil je, na enkele zeer luxueuze concertreizen in de afgelopen jaren... Maar ik zit hier wel tussen de modale Koreaan in een volkse wijk. En net zoals in andere Aziatische landen, word je hier meteen omringd met exotische straatgeuren. Niet zo penetrant als bvb in China, maar toch speciaal.

Mijn eerste nacht in Korea verliep in 3 delen - bijna vergelijkbaar met een klassiek concerto: slapen als een roos - lang wakker liggen wegens uitgeslapen volgens Belgische tijd - opnieuw als een blok in slaap vallen. Om 10u vanochtend werd ik wakker en de ergste jetlag symptomen waren eruit. Een al even Spartaanse douche als de kamer deed de rest. Koud water heeft in een broeierig klimaat als het deze evenzeer het effect dat je jezelf tamelijk snel als proper beschouwt. Het bespaart wellicht op de waterfactuur.

Aangezien Seoul 20 keer groter is dan Brussel en daarmee meteen de tweede grootste stad ter wereld is, moet je hier even de tijd nemen om alles op je af te laten komen. Ik bezocht vandaag alvast de meest bekende historische sites van Seoul want die liggen vlakbij m'n slaapplaats. Het hippe, moderne en futuristische Seoul heb ik dus nog niet gezien. Maar ik ben hier nog tot zaterdag en helemaal aan het eind van de reis moet ik terug vanuit Seoul vertrekken. Tijd genoeg.

De historische paleizen van de vroegere koninklijke dynastieën doen veel denken aan China. Prachtige architectuur met adembenemende tuinen. Oases van rust middenin een drukke wereldstad. Wondermooi!

Op 24u tijd doe je toch al flink wat indrukken op van een onbekend land. En als zeer ervaren Azië reiziger, zoals ik mezelf intussen toch al wel mag noemen, ga je onmiddellijk vergelijken. Na 24u heb ik volgende beschrijving van Korea reeds klaar: aangezien Korea knal tussen China en Japan ligt, zijn er elementen van beide culturen terug te vinden. Er werd in een ver verleden Chinees gesproken in Korea: dat verklaart de vele Chinese opschriften op historische gebouwen en mogelijk ook de geuren in de volkse wijken die wat doen denken aan de hutongs van Beijing. De gereserveerdheid, beleefdheid en discipline hebben de Koreanen dan weer gemeen met de Japanners
Tel daar maar meteen hun afschuwelijk slechte kennis van het Engels bij. Ook een Japans verschijnsel. Maar, de Japanners zijn daar verlegen voor. Koreanen niet! "U begrijpt mij niet in het Koreaans? Ach, wat jammer voor u!" En vervolgens gaat men gewoon door met Koreaans praten. Ook al maak je meteen duidelijk dat je daar geen woord van begrijpt. Allemaal niet erg hier :-)

Eten kan je hier in restaurants waar je je voedsel naar keuze kan aanduiden op foto's. Wijzen naar het bord van andere klanten is in China "the way to do it", maar redelijk genant in Korea. Sporadisch vind je wel eens een menu met Engelse vertaling. Maar het lukt wel met een beetje moeite en de Koreaanse keuken kan behoorlijk onverwacht spicy zijn! Maar wel zeer lekker. Kunnen eten met stokjes is een must. Wat had je gedacht?

Verder word je hier - net als in Japan - als buitenlander compleet met rust gelaten. Niemand staart je aan, niemand spreekt je aan, geen opdringerige bedelaars of verkopers. Het lijkt wel of iedereen er hier automatisch vanuit gaat dat je ook een Koreaan bent. Terwijl de fysieke verschillen toch frappant zijn. In Japan spreekt men je aan op straat wanneer je eruit ziet als iemand die verdwaald is. In Korea niet! Verdwaald? Dan moet je zelf maar de weg vragen en dan zullen we wel helpen. In gebrekkig Engels of vloeiend Koreaans. Maar altijd vriendelijk. In China word je continu aangeklampt en in India heb je 24u per dag gemiddeld 50 mensen per uur achter je aan. Je hoort mij dus niet klagen over mijn eerste 24u in Korea!

Morgen meer avonturen in Seoul!