Off the beaten track in Gangneung

Na 1 week weet ik het wel: Korea is een mooi land, met bijzonder rustige en ietwat schuchtere doch uiterst lieve mensen. Het land is er niet echt op voorzien om westerse toeristen te ontvangen: het is dan ook niet echt een sexy bestemming voor westerlingen, maar als ervaren Azië-reiziger is dit zeker een aanrader! Westerse toeristen zullen eerder buurlanden als China en Japan bezoeken. Korea? Welnee, wie gaat daar nu naartoe? Je moet dus wel wat ervaring hebben met reizen in dit deel van de wereld, of het loopt mis zoals bij Jean-Marc: die zich geen raad wist met Korea en de inwoners en de exotische taal. Vandaag een mooi voorbeeld daarvan, want toch wel redelijk avontuurlijk.

Het plan was, om vanochtend de bus te nemen van Sokcho naar Gangneung. Aangezien het intercity bus station op amper 5 minuten wandelen lag van mijn hostel, mocht dat geen probleem zijn. En inderdaad, alwéér geraak ik zonder al te veel moeite aan een busticket richting Gangneung. Geen Engels aan het loket, maar ik kon de bestemming in Koreaans tonen, waarna de loket-dame meteen de vertrektijd + perron + kostprijs op een klein papiertje noteerde. Bleek de bus binnen 3 minuten te vertrekken! Dat was even rushen, maar ik heb het gehaald. Het ticket was voor mij compleet onleesbaar, maar wanneer ik het toonde aan de chauffeur gebaarde die dat ik meteen moest opstappen. De gps op mijn smartphone bewees al vrij snel dat de bus weldegelijk richting Gangneung reed, dus geen probleem. De rit duurde een uurtje en ik werd afgedropt aan het Gangneung Intercity bus Station, van waar ik meteen een ticket regelde naar Andong op donderdag. Altijd the best way to do it in Asia: meteen bij aankomst je volgende verplaatsing regelen. Het hostel waar ik 2 nachten geboekt had in Gangneung, ligt te ver van de busterminal. Een taxirit dringt zich op. Ik slaag erin om een niet-Engelssprekende taxidriver in te huren die op basis van mijn gps-aanwijzingen naar het hostel wil rijden. En we vinden het! Met veel exotische klanken en gebaren onderweg. En ik ben zodanig gecharmeerd van de inspanningen die de driver levert om mij op de juiste locatie te krijgen, dat ik hem een fooi geef. Uiteindelijk kost de taxirit me - fooi inbegrepen - niet eens 5 euro en we zijn een half uur onderweg geweest! Je staat er op zo'n moment echt wel van versteld hoe creatief je kan uit de hoek komen om iemand iets duidelijk te maken zonder elkaars taal te spreken. Ik heb het al diverse keren meegemaakt in Azië en ik blijf me steeds afvragen hoe je zoiets in godsnaam tegen alle mogelijke verwachtingen in klaarspeelt! Het gaat zelfs zo ver dat ik een dergelijke ervaring al meermaals heb aangeraden aan andere mensen. Ga eens naar een land waar je de taal niet spreekt en waar niemand jou verstaat. Probeer er vervolgens je plan te trekken. En geloof me: DAT LUKT! :-). Je zal nooit snappen hoe, maar het lukt!

Ik geraak tot in het hostel waar een vriendelijke oudere dame heel slecht Engels spreekt en een jong Koreaans meisje vloeiend Engels spreekt. Ik word er ondergebracht op een slaapzaal met 4 bedden zonder airco! Ole!
De kostprijs is wel uiterst goedkoop: voor 2 nachten betaal ik hier 31 euro. Slaapzalen in hostels zijn niet echt meer m'n ding, maar soms kan het niet anders. En al bij al ziet het er hier best nog wel proper uit. En het is bovendien alweer een plek waar je kan socialisen met reizigers vanuit de hele wereld. Vanavond bv. met 2 jonge gasten uit München en Bilbao. Beiden met weinig reiservaring. Altijd geestig om zo'n 2 jonge snaken te overdonderen met je eigen gigantische reiservaringen. Die kereltjes vielen na een kwartier babbelen met mij al zowat van hun stoel!

Ik slaag er met niet weinig moeite in om een bus te vinden die me naar Gangneung beach kan brengen. De grootste beach in Korea naar het schijnt. En naar verluidt ook wel een plek waar één en ander te zien valt. Ik stap er van de bus en zie hoe de Koreanen genieten van een dagje uit aan zee. En na enige tijd wandelen stoot ik er per ongeluk op een groots opgezet museum: het Edison Museum. Blijkbaar heeft een bejaarde Koreaan hier een gi-gan-ti-sche collectie spullen verzameld die allemaal te maken hebben met grammofoons, tv's, camera's etc... Ik loop er even binnen en ben meteen overweldigd door de omvang van de collectie. Dit verwacht je absoluut niet op een plek als deze . De uitbater zegt zelf: "I will collect till I die". Awel ja, waarom niet?

Na het onverwacht verrassende museum, is het stilaan tijd om voedsel te zoeken. Meer dan genoeg seafood-restaurants langs de kust, maar bij nader inzien blijkt niemand er Engels te spreken. Problemski! Ik bied me als klant aan bij 3 restaurants en ze kunnen me niet helpen wegens geen Engels en geen menu in het Engels. Maar restaurant nr. 4 had gezien wat er gebeurde en de uitbater daarvan sprak me simpelweg aan met: "please come"! Voila! Méér is er niet nodig! Binnen de minuut zat ik aan tafel met een prentjes-menu voor m'n neus. Ik moest maar aanwijzen en ik kreeg het. Iets drinken? Bah ja, naast me op de muur een affiche van een mooi Koreaans meisje met een pint bier voor haar neus. Ik wijs de affiche aan en ziedaar: na 30 seconden een frisse halve liter Koreaans bier. Wie had het hier over taalproblemen? Het eten is bij-zon-der lekker: de Koreaanse versie van Sashimi. Rauwe vis dus met tal van gemarineerde groenten. Zalig! Maar bij-zon-der spicy! Kan er iemand de brandweer bellen???

Nadien vind ik zonder probleem de bus terug naar mijn hostel. Wat een avontuurlijke dag en wat een bijzonder mooie inspiratie voor alweer een nieuw verhaal!

Morgen ongetwijfeld meer spannend nieuws uit Gangneung, South-Korea. Ik hoop dat mijn Duitse kamergenoot niet snurkt...

Hoe zeg je snurken in het Duits?