Das Boot

Ondanks de afwezigheid van airco in het hostel - mijn grootste bekommernis - heb ik toch uitstekend geslapen na een gezellig avondje socializen met een Bask en een Münchenaar. Geen snurkers op de kamer, geen lawaaioverlast. En een ventilator die toch tenminste de illusie gaf dat het fris was op de kamer. Vanochtend moest ik eerst op zoek naar een geldautomaat: op reis dienen er nu eenmaal af en toe wat logistieke dingen te worden geregeld. Niet zo eenvoudig als het de afgelopen dagen al geweest is: je kan hier alleen maar geld afhalen aan ATM's met het opschrift "Global ATM". Uiteindelijk vind ik toch een bank waar dat kan en een uiterst behulpzame bankbediende komt me zelfs helpen en draait zich meteen om van zodra de pincode moet worden ingetikt. Kleine betalingen doe je best cash, maar logies kan je makkelijk regelen via je creditcard. 10000 Koreaanse Won is ongeveer het equivalent van een kleine 8 euro en uit geldautomaten krijg je enkel biljetten van 10000. Gevolg: je zit hier dus geregeld met een dik pak geld op zak voor een relatief klein bedrag. Het doet een klein beetje denken aan mijn reis door Vietnam van bijna 10 jaar geleden: daar ben je - na bezoek aan een geldautomaat - op slag multimiljonair.

Het ontbijt in het hostel - inbegrepen in de prijs - vindt grappig genoeg plaats in de living van de oude slecht Engels sprekende uitbaatster. Slecht Engels, maar het lukt wel om met haar te communiceren indien nodig. Zoals gewoonlijk stelt het ontbijt weinig voor, maar ik geef wel een 8 op 10 voor sfeer en gezelligheid wegens 2 Amerikaanse gasten aan tafel die voor een jaar in Korea zijn om er Engelse les te geven aan een school. Interessante verhalen hebben die kerels.

Na de bevoorrading aan de Engelstalige geldautomaat, zoek ik een bus naar Unification Park: daar zou volgens mijn informatie een Noordkoreaanse onderzeeër liggen die je kan bezoeken. En daarmee wordt alweer duidelijk dat het in Gangneung toch niet zo eenvoudig is om gebruik te maken van het openbaar vervoer: bussen rijden erg onregelmatig, alles is wellicht zeer duidelijk aangegeven doch helaas niet in het Engels. Je bent dus aangewezen op wat je reisgids vertelt (ik ben een trouwe Lonely Planet-klant) en de nummers van de bussen. Bestemmingen zijn onleesbaar. Bovendien maken die bussen de gekste rondritten in ware kriskras-stijl doorheen de stad, waardoor een ritje van amper 12km naar die duikboot dus al snel een uur in beslag neemt. Een smartphone met gps-app is haast onontbeerlijk om goed in het oog te houden waar je precies moet afstappen. Zoniet ben je binnen de 2 minuten op de bus je oriëntatie compleet verloren. Het is echter vrij snel duidelijk wanneer ik de bus moet verlaten: de Noordkoreaanse onderzeeër ligt pal naast de weg: je kan er echt niet naast kijken. En bovendien ligt de bushalte er vlak naast. Om verder onheil met Noordkoreaanse onderzeeërs te voorkomen, is de gehele kustlijn in deze streek afgebakend met ondoordringbare prikkeldraad-constructies. Er moest zo nog maar eens een Noordkoreaanse soldaat pogen om het Zuidkoreaanse territorium te betreden!

Unification Park is een vreemde plek: al was het maar omwille van het feit dat dit ontegensprekelijk de énige plek ter wereld is waar je rustig kan aan boord gaan van een Noordkoreaanse duikboot zonder onmiddellijk te worden neergeschoten. De onderzeeër ligt pal naast de zee en 50m verder ligt een enorm Zuidkoreaans afgedankt oorlogsschip dat je trouwens ook kan bezoeken. Grootste attractie is en blijft uiteraard de Noordkoreaanse onderzeeër, die er op het eerste zicht een beetje uitziet als een speelgoedbootje. Het is dan ook moeilijk te vatten dat de Noordkoreanen hier met liefst 25 man in leefden. De tocht doorheen de boot, van voor naar achter, dient te worden afgelegd met een veiligheidshelm - en die heeft me tijdens het bezoek een tiental keer gespaard van een zware hersenschudding. Zo klein is dat ding. Echt geen aanrader voor mensen met claustrofobie. Een diploma speleologie is een pluspunt wanneer je dit vaartuig wenst te bezoeken. Onvoorstelbaar. Deed me meteen denken aan de prachtige Duitse film " Das Boot", met overigens schitterende muziek.

Een klein uurtje later heb ik een bus terug naar Gangneung. Daar neem ik - raar maar waar - quasi onmiddellijk een andere bus richting Ojukheon: een soort Bokrijk van historische huisjes uit de Joseondynastie - één van de koninklijke dynastieën die Korea ooit heeft gekend. Mooie huisjes, mooie omgeving. Prachtig park. Maar intussen is de temperatuur dermate opgelopen dat het eerder lijkt alsof je permanent in een sauna aan het rondwandelen bent. Gelukkig zijn er binnen het domein ook enkele grotere gebouwen waar kunstcollecties worden tentoongesteld uit dezelde dynastie. In die gebouwen geeft de airco een koelkast-gevoel. Zéér welkom! Alléén al door die airco wordt mijn interesse in de Koreaanse literatuur met de minuut groter!

De bus terug naar Gangneung laat een uur op zich wachten. Ik besluit die tijd door te brengen in een koffiehuis waar de temperatuur ongeveer overeenkomt met die van mijn koelkast in Leuven. Wanneer ik het pand verlaat, krijg ik het plots héél erg warm en zie ik minutenlang geen steek meer door mijn bril. No pain, no gain!

Daarmee zit mijn bezoek aan Gangneung erop. Morgen reis ik verder naar Andong. Gangneung liet toch een beetje een dubbel gevoel na: niet echt veel te beleven voor een buitenlandse toerist. Het is eerder een shoppingstad. Slecht openbaar vervoer: erg onregelmatig en verschrikkelijk onduidelijk. Bovendien ligt alles hier zéér ver uit elkaar, waardoor je dus enorm veel tijd verliest aan verplaatsingen. In downtown Gangneung valt er - buiten grote shoppingpaleizen - bitter weinig te beleven. Men is het hier duidelijk niet gewoon om buitenlandse toeristen te ontvangen. Maar ach: je moet het eens meemaken.

Andong zou naar verluidt een stad zijn die vooral bekend is voor makreel (I like it!), soju (de lokale Wodka die ik tot op heden nog steeds niet gedegusteerd heb) en tal van historische architectuur. Ik ben benieuwd. De reis naar Andong zal een busritje van 3,5u zijn. Het ticket heb ik gekocht toen ik hier aankwam. Ik hou van lange busritten met leuke Poolse muziek die uit m'n tablet knalt en het Koreaanse landschap dat traag voorbij zoeft.

Morgen allicht weer verse avonturen uit Andong.