Inktvis in Gyeongju

Bekend als "een museum zonder muren" zouden er in Gyeongju méér tempels, graftombes, rotstekeningen, paleisruines, Boeddhabeelden en pagodes te vinden zijn dan eerder waar in Korea! Deze stad is bij veel Koreareizigers een hoogtepunt omwille van de eeuwenoude cultuur die deze stad uitademt. Ik nam vanmiddag de trein in Andong en die had waarempel 11 minuten vertraging. Ik neem het positief op en zie het eerder als een geste die Korail doet om haar Belgische passagiers zoveel mogelijk de "trein" te laten beleven als in ons kleine apenlandje, waar ook haast geen enkele trein punctueel rijdt! Een wilde staking: dát zou pas het summum van gastvrijheid tegenover Belgische treinreizigers zijn. Helaas liggen de relaties tussen noord en zuid hier wel iets vijandiger dan bij ons :-) In die zin zelfs, dat grapjes maken daarover echt wel not done is.

Wat zijn nu 11 minuten op een vakantiedag? Ik herinner me nog levendig India, waar mijn trein destijds uuuren vertraging had en dat kon de Indiërs ogenschijnlijk geen moer schelen. Wij stampen van colère met onze voeten op de grond als onze trein 10 minuten vertraging heeft. De Koreanen kopen nog snel een koffie tijdens die 11 minuten vertraging. De vertrektijden op het grote scherm in de stationshal zijn hoofdzakelijk in het Koreaans en verspringen om de zoveel minuten gedurende een vijftal seconden op Engels. Net onvoldoende. Maar geen probleem: als geoefende Aziëreiziger slaag ik er perfect in om de gegevens op mijn ticket te vergelijken en ik zie al snel op welk perron ik moet zijn. Ik heb in het verleden al talloze keren voor schijnbaar onontcijferbare vertrektijd-borden gestaan in stations over heel de wereld. De eerste keer krab je een paar keer in je haar en loop je verward een beetje te ijsberen terwijl je denkt van: "bon, ik zit hier voor eeuwig vast". Maar bij de zoveelste keer kijk je daar dus echt niet meer van op: je slaat je er losjes doorheen zonder stress. Je hoeft écht geen Koreaans te begrijpen om de gegevens op je ticket te vergelijken met al die tekeningetjes op het scherm. Dat lukt je heus wel!

De trein is comfortabel en perfect gekoeld. Ik lees tijdens de rit mijn gedownloade Standaard en beluister terwijl muziek. Ik dommel zelfs een paar keer in. Mijn gps vertelt me geregeld hoever ik nog van Gyeongju verwijderd ben en zodoende stap ik netjes af in het juiste station. Het hostel waar ik 2 nachten geboekt heb, ligt op een kwartiertje stappen van het station. Ik word er vriendelijk onthaald en krijg een bed toegewezen op een propere slaapzaal met 6 bedden. Ik moet zeggen: de hostels in Korea zien er tot hiertoe - op ééntje na - allemaal uiterst proper uit. En goedkoop ook. Bij aankomst in Gyeongju vallen meteen de gigantische heuvels op, middenin de stad. Dat zijn tumuli: oeroude grafheuvels. Het verraadt meteen het historisch belang van de stad. Het is enorm heet wanneer ik hier toekom: 30 graden en zeer hoge luchtvochtigheid, hetgeen zich automatisch vertaalt in "lood in de benen". Toch waag ik het erop om 2,5km te stappen tot aan het National Museum: eigenlijk de eerste plek waar je hier moet langslopen om iets bij te leren over de oeroude Koreaanse keizerlijke dynastieën die deze stad lange tijd als hun hoofdstad hadden uitgekozen. Het museum is gratis toegankelijk, maar tóch dien je aan het loket een gratis ticket af te halen dat vervolgens door diverse bewakers nauwgezet wordt gecontroleerd. Ook dit behoort tot de surrealistische onzin die je in Azië wel vaker tegenkomt. Zonder "gratis" ticket kom je er NIET in! En daar geven ze dan vervolgens diverse mensen een job mee om die "gratis" tickets te controleren. Boeiende job. En vooral afwisselend: je kan het ticket de ene keer eens met je linkerhand aannemen en dan weer eens met je rechterhand... Je kan de controlestrook de ene keer eens wild afscheuren en de andere keer traag... Uiterst boeiende dagtaak! Ik vraag me altijd af wat zo'n mensen 's avonds thuis vertellen wanneer de familieleden informeren naar: "en? Hoe was het op het werk vandaag???"

Na het museum beland ik in een restaurant waar ik de interessante combinatie van inktvis en kip kan degusteren. Inktvis, je weet wel: die vieze dingen vanop National Geographic met tentakels. Die tentakels lagen vanavond op m'n bord, broederlijk te wezen met kip en groenten. En alweer spicy genoeg om ervoor te zorgen dat ik na 5 minuten hevig hikkend en boerend voor me uit zit te staren terwijl het traanvocht zich op alle mogelijke manieren een uitweg zoekt langs de meest voor de hand liggende lichaamsopeningen. Vanuit m'n ooghoeken let ik erop of er soms toevallig geen locals zijn die me stiekem zitten uit te lachen. Dat lijkt op het eerste zicht nogal mee te vallen.

In het hostel wordt het nog een gezellige avond met Duitsers, Chinezen en Koreanen.

Morgen op verkenning in Gyeongju! Ik ben zeer benieuwd.