Eeuwenoude cultuur

Na een bijzonder gezellige avond met Duitsers, Chinezen en Koreanen in het hostel en een rustige koele nacht met te weinig stopcontacten om alle smartphones en tablets van mijn 5 hightech Koreaanse Gangnamstyle-kamergenoten op te laden (en die van mij lekker wél), trok ik de stad in om al die eeuwenoude historische sites van Gyeongju te bezoeken. En dat zijn er nogal wat. Plus: ze liggen redelijk ver uit elkaar. Je kan de sites in en om de stad perfect al stappend bezoeken, maar dan doe je flink wat kilometers in een moordende hitte en brandende zon. 32 graden vandaag en quasi windstil. Toch hield het me niet tegen: mijn conditie kan dat perfect aan. Een goeie zonnecreme, een pet uit Australië en insectenwerend middel doet de rest!

Binnen de stadsgrenzen zijn de tumuli het meest opvallend: enorme grafheuvels uit de tijd van de 3 keizelijke dynastieën die startten rond 57 VC. De Baekje, Goryeo en Shilla dynastie. Van de tweede is de naam Korea trouwens afgeleid. Uiteindelijk werden ze onder de voet gelopen door de Mongolen (Dzenghis Khan - ooit nog tegengekomen in standbeeldvorm op de grote markt van Ulaanbaatar) en de Japanners. Feit is wel dat hun toenmalige territorium tot op vandaag eigenlijk niet veel veranderd is: alleen zijn Noord en Zuid niet bepaald de beste vriendjes vandaag... Één van de tumuli is toegankelijk gemaakt: zo kan je zien hoe die heuvels er langs de binnenzijde uitzien. Veel pracht en praal. Indrukwekkend.

Tuinaanleg: ook een specialiteit van de Aziaten uit dit deel van Azië. Chinezen en Japanners kunnen er wat van. Korea eveneens! De Anapji-vijver waar ik terecht kom, diende als "pleziertuintje" voor de keizerlijke familie van de Shilla's. In 935 werden alle gebouwen errond in brand gestoken en belandden heel wat kunstwerken in de vijver. Toevallig in mijn geboortejaar (1975), werd alles weer opgevist uit die vijver en werden enkele gebouwen gereconstrueerd. Ik blijf het herhalen: 1975 was een uitstekend jaar! Vandaag is Anapji een heerlijk park om prachtige foto's in te maken en in rond te wandelen. Al is het er dan wel on-men-se-lijk heet! Gelukkig is er aan de ingang van het park een klein zaaltje waar continu een film getoond wordt over de geschiedenis ervan. Aangezien het zaaltje tot op koelkasttemperatuur gebracht is, vormt het een prima uitvalsbasis om even te gaan afkoelen na een gedeelte van de wandeling. Ik zoek er in totaal 4 keer verkoeling omdat het buiten te gortig wordt. Er zijn weldegelijk sauna's in Korea, maar wie gaat dáár nu naartoe met zo'n temperaturen buiten?

Op zoek naar een pagode, beland ik per toeval in een koffieshop waar een zalige ijsgekoelde groene thee me net van de totale uitdroging en uitputting redt. De pagode bleek nadien onvindbaar. Dan maar de bus op naar wat UNESCO-werelderfgoed: de Bulguk-sa tempel. Het partikel "sa" (of "shan" in het Mandarijn-Chinees) verwijst in meerdere Aziatische talen naar een berg of heuvel. Ook hier dient er - na het verlaten van de bus - een stevig heuveltje te worden beklommen. No pain, no gain! Bulguk-sa is gelegen in een schilderachtige omgeving waar Van Goch allicht ogenblikkelijk high van zou geworden zijn. Deze tempel is zowat het kroonjuweel van de Shilla-dynastie: prachtige tapijtkunst, verbluffend schilderwerk op de houten plafonds en niet te vergeten: de onvoorstelbare subtiliteit in de tuinen rondom het tempelcomplex. Één van de trappen die naar het tempelcomplex leidt, heeft exact 33 treden. Dit symboliseert de 33 stadia alvorens men het Nirvana zou bereiken in het Boeddhisme.

Met zó'n hitte dacht ik dat ik het Nirvana al lang gezien had! Maar dat was buiten het zalige avondmaal gerekend. Alweer typisch Koreaans. On-ge-loof-lijk lekker,... Maar kan er iemand de brandweer bellen a.u.b.? Een aansteker vóór m'n mond had ontegensprekelijk het hele pand meteen in lichterlaaie gezet na een explosie van formaat.

Daarmee heb ik zowat de belangrijkste historische sites van Gyeongju gezien en word ik morgen om 13u verwacht in Golgul-sa. Ik heb me daar namelijk kandidaat gesteld om gedurende 24u het leven van de Boeddhistische monniken van nabij te volgen en er zelfs actief deel te nemen aan de dagorde van het klooster. Ik wil vooral te weten komen wat jonge Koreanen uit deze hypergemoderniseerde en ultracompetitieve samenleving ertoe drijft om ervoor te kiezen als Boeddhistisch monnik door het leven te gaan. Ik kan me niet voorstellen dat ik voor zo'n levenswijze zou kiezen. Religies, rituelen en alles wat daar bijhoort fascineert me. Maar een leven als monnik? Nee, dankuwel! Ook bij ons niet.

En als ze er dan voor gekozen hebben: hoe ziet hun dagelijks leven er dan uit? Ook dát wil ik eens zien. Ik zal het echter niet alleen zien: ik zal er ook verplicht moeten aan deelnemen, want dat is de énige regel die buitenstaanders opgelegd krijgen van zodra ze zich inschrijven voor een verblijf in de tempel. Verder zijn verboden: roken, consumptie van alcohol en consumptie van vlees. Laatste verplichting: om 4.30u opstaan voor het ochtendgebed! Wie zich niet houdt aan de regels, vliegt onverbiddelijk buiten.

Inbegrepen in de "templestay": Sunmundo. Een - naar verluidt - unieke combinatie van meditatie en Oosterse vechtkunst. De lessen worden in het Engels gegeven naar het schijnt. Ik kan het me moeilijk inbeelden: vechtende monniken... Ik weet eerlijk gezegd niet goed wat ik me daarbij moet voorstellen. Strookt in het geheel niet met het vredelievende beeld dat ik heb van kloosterbewoners!

Ik hoop één ding: dat ik daar niet buitenwandel met een blauw oog... :-)


Morgen verslag? Geen idee... Misschien wordt het me verboden van online te gaan...